Mok

Opvallend is dat witte benen veel gevoeliger zijn voor mok dan gekleurde benen. Mok begint vaak met kleine beschadigingen van de opperhuid, denk hierbij aan langdurig natte benen en het schuren van planten in de wei of zand uit de bak. Ook parasieten zoals mijten kunnen de opperhuid beschadigen. Een bacteriële- of schimmelinfectie grijpt vervolgens aan op de beschadigde huid en veroorzaakt een ontsteking.

Sommige paarden zijn gevoeliger voor mok dan anderen. Dit kan bijvoorbeeld komen door een afwijkende doorbloeding van de huid van het onderbeen (dit is met name bij het Belgisch en Nederlands trekpaard beschreven). In chronische (langdurige) gevallen kan mok verergeren tot een blijvende verdikking van de huid waarbij onherstelbare plooivorming op kan treden.

Ook paarden met veel behang (zoals Friezen, trekpaarden en Tinkers) hebben meer kans op het ontwikkelen van mok omdat het haar vocht en modder vasthoud waardoor de huid langer nat blijft en sneller beschadigd.

Mok behandelen en voorkomen begint vooral met de oorzaken (natte benen, zand, parasieten) weg te nemen. De benen van het paard moeten ten alle tijden zo droog mogelijk blijven. Dit betekend dat het paard alleen naar buiten mag als de weide echt droog is en dat benen na het rijden schoon en goed droog gemaakt moeten worden. Veel behang moet voor een goede behandeling afgeschoren worden. De mok zelf behandel je door met warm (niet te heet!) water en Betadine shampoo zachtjes de korstje van het been af te wassen. Maak na het wassen het been goed droog (bijvoorbeeld met een schone handdoek en liever deppen dan wrijven). Daarna gebruikt u mokcrème, deze kunt u ophalen bij dierenkliniek de Kempen.

Als het paard jeuk heeft aan het been (wat zich vaak uit in stampen met de benen) kan het zijn dat er parasieten een rol spelen in de mok. Wij kunnen voor u een huidafkrabsel maken van uw paard en kijken of hier parasieten in zitten.